Μνήμη Λεωνίδα Μ. Κύρκου

Το επίσημο blog του Συλλόγου Αποφοίτων του Πειραματικού Σχολείου του Πανεπιστημίου Αθηνών δημοσιεύει ένα μοναδικό αφιέρωμα στον Λεωνιδα Κύρκο που αναδημοσιεύω :

Ο εκλιπών συμμαθήτής μας Λ. Κύρκος στην τελευταία παρουσία του σε εκδήλωση του συλλόγου μας (Μάϊος 2010), με τον πρόεδρο του Συλλόγου μας κ. Λ. Τσιγώνια.

Εις μνήμην του αποβιώσαντος Λεωνίδα Μ. Κύρκου, αποφοίτου της τάξης του 1942 του Πειραματικού Σχολείου Πανεπιστημίου Αθηνών, δίκην φόρου τιμής στη διαρκή αναζήτηση, τις καλές του προθέσεις και -πάνω απ’όλα- τον πολιτισμένο τρόπο που πολιτεύτηκε, βαριά κληρονομιά τόσο για τους πολιτικούς και ιδεολογικούς συνοδοιπόρους του αλλά και για το σύνολο της κοινωνίας μας.

Απεβίωσε την Κυριακή 28.08.2011, μετά τις 6 τα ξημερώματα, σε ηλικία 87 ετών, ο ιστορικός ηγέτης της Ανανεωτικής Αριστεράς, Λεωνίδας Κύρκος.

Ο Λεωνίδας Κύρκος, «Νέστορας» της Ανανεωτικής Αριστεράς, πάλεψε σε όλη του τη ζωή για τον κοινωνικό και δημοκρατικό εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας, και την επούλωση των τραυμάτων του εμφυλίου. Πίστευε και πάλευε για την επίτευξη συναινετικών συνθέσεων για την προκοπή του έθνους. Προς τούτο δεν δίσταζε να παρεμβαίνει στα πολιτικά δρώμενα και να εκφράζει με παρρησία τις απόψεις του ακόμη και όταν αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα υγείας. Με την απώλειά του κλείνει ένα μεγάλο κεφάλαιο της πολιτικής ιστορίας του τόπου.

Ενεργό μέλλον του Συλλόγου Αποφοίτων ΠΣΠΑ, ο εκλιπών δεν παρέλειπε με κάθε ευκαιρία να εκδηλώνει την αγάπη και τη στήριξη του στο σχολείο και τον Σύλλογο μας συμμετέχοντας με κάθε ευκαιρία στις εκδηλώσεις μας, όσο οι βιολογικές του δυνάμεις το επέτρεπαν. Τον εκλιπόντα συμμαθητή μας είχαμε τιμήσει για την προσφορά του στον σύλλογο μας αλλά και την εν γένει «προσφορά του στο Δημόσιο Βίο της Ελλάδας και τους αγώνες του για δημοκρατία και ελευθερία» κατά την τιμητική εκδήλωση των 80 χρόνων από την ίδρυση του ΠΣΠΑ που διοργανώσαμε τον Ιούνιο του 2010.

Από την ετήσια εκδήλωση κοπής της πίττας του Συλλόγου το 2009 (από το φωτογραφικό αρχείο του συλλόγου μας)

Ο βίος και η πολιτική του πορεία
Ο Λεωνίδας Κύρκος γεννήθηκε το 1924 στο Ηράκλειο Κρήτης. Ήταν γιος του Μιχαήλ Κύρκου ο οποίος μαζί με τον Ιωάννη Πασαλίδη και με άλλες προσωπικότητες από τον χώρο της Αριστεράς ίδρυσαν την Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (ΕΔΑ). Αποφοίτησε από το Πειραματικό Σχολείο Πανεπιστημίου Αθηνών το 1942. Φοίτησε στην Ιατρική Σχολή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών αλλά ποτέ δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του λόγω των επανειλημμένων πολιτικών διώξεων. Κατά την περίοδο του Εμφυλίου Πολέμου φυλακίστηκε κατ’ επανάληψη: το 1946 για 8 μήνες και το 1948 (φυλακίστηκε εκ νέου). Το 1949 καταδικάστηκε σε θάνατο. Η απόφαση του Εκτάκτου Στρατοδικείου δεν εκτελέστηκε λόγω της διεθνούς αντίδρασης διότι μεταξύ των καταδικασθέντων ήταν και ο Μανόλης Γλέζος. Αποφυλακίσθηκε το 1953.

Εργάστηκε επί πολλά χρόνια στην πολιτική αριστερή εφημερίδα Αυγή, πρώτα ως ρεπόρτερ και αργότερα ως διευθυντής (1958-1961). Ο Λεωνίδας Κύρκος μπήκε στην πολιτική και εξελέγη μέλος του Ελληνικού Κοινοβουλίου το 1961, 1963 και 1964 με την ΕΔΑ. Με την διάσπαση του ΚΚΕ, πήρε το μέρος των λεγόμενων ανανεωτικών δυνάμεων και βοήθησε στην καθιέρωση του ευρωκομμουνιστικού ΚΚΕ Εσωτερικού. Στις 21 Απριλίου 1967 συνελήφθη και παρέμεινε στη φυλακή για 5 χρόνια.

Μετά την μεταπολίτευση εκλέχτηκε βουλευτής, το 1974 και το 1977, και ευρωβουλευτής το 1981 και το 1985. Ο Κύρκος ήταν πρόεδρος και γενικός γραμματέας του ΚΚΕ Εσωτερικών μέχρι τον Απρίλιο του 1987, οπότε εντάχθηκε στην Ελληνική Αριστερά (ΕΑΡ) της οποίας εκλέχτηκε πρόεδρος. Μαζί με το Χαρίλαο Φλωράκη, ίδρυσε τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, του οποίου υπήρξε γραμματέας μέχρι το Μάρτιο του 1991. Από το 1989 μέχρι το 1993 ήταν βουλευτής με τον Συνασπισμό. Έγινε στόχος σφοδρής κριτικής από το χώρο του ΠΑΣΟΚ για την συμμετοχή του στην κυβέρνηση συνεργασίας με τον Μητσοτάκη.

To 2000 προτάθηκε τιμητικά από το κόμμα του Συνασπισμού για το αξίωμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, όμως η βουλή εξέλεξε τον ανθυποψήφιό του, Κωνσταντίνο Στεφανόπουλο.

Το 2010, με επιστολή του δήλωσε στήριξή στο νέο κόμμα Δημοκρατική Αριστερά. Το τελευταίο διάστημα λόγω των προβλημάτων με την υγεία του είχε αποστασιοποιηθεί από την ενεργή πολιτική, αν και συχνά κατάθετε την άποψή του δημόσια.

Ήταν χήρος, και έχει δύο γιους.

ΔΗΜΑΡ: «Το Περιβάλλον στο απόσπασμα».

Ανακοίνωση του Τομέα Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας της Δημοκρατικής Αριστεράς για τις εξαγγελίες του νέου υπουργού ΠΕΚΑ

«Θα κάνω ό,τι μπορώ για να προχωρήσουμε πιο ενεργά σε αυτό που περιγράφουμε ως Πράσινη Ανάπτυξη. Να δείξουμε ότι η Πράσινη Ανάπτυξη είναι πρώτα από όλα –και πάνω από όλα– ανάπτυξη. Με κεφαλαίο Α».

Τάδε έφη Γ.Παπακωνσταντίνου, νέος υπουργός Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής, στη συζήτηση για τις προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης.

…Με κεφαλαίο Α και με μικρό «πι» – αυτό ακριβώς φοβόμαστε! Ουδόλως Πράσινη, δηλαδή! Γιατί κάτι τέτοιο προκύπτει από τις πρώτες προγραμματικές δηλώσεις του τέως υπουργού Οικονομικών που μοιάζει να προσέρχεται στο καινούριο του υπουργείο με τις ίδιες εισπρακτικού χαρακτήρα και αδιέξοδες περιβαλλοντικά αντιλήψεις που τον χαρακτήριζαν ως «τσάρο» της Οικονομίας.

Η επίσημη προαναγγελία για τη νομιμοποίηση των αυθαιρέτων («Στη χώρα μας στρουθοκαμηλίζουμε. Δεν είναι δυνατόν να «γκρεμίσεις» ένα εκατομμύριο αυθαίρετα κτίσματα…» ), σε βάρος του περιβάλλοντος και όλων όσων επέλεξαν –ή δεν είχαν τη δυνατότητα να το πράξουν…– να μην αυθαιρετήσουν, για χάρη κάποιων εκατομμυρίων ευρώ στο κρατικό ταμείο, λύση στην οποία αντιτάχθηκε σθεναρά η τέως υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη, πατώντας και σε συνταγματικά ερείσματα, είναι ένα πρώτο δείγμα γραφής του νέου υπουργού.

Στο όνομα ενός «περιβαλλοντικού πραγματισμού», ανοίγει πολλά θέματα: «Επανεξέταση της απαγόρευσης της πετρελαιοκίνησης σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη», «εκμετάλλευση κοιτασμάτων χρυσού», «πετρελαιαγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη», «εκμίσθωση του λιγνιτωρυχείου της Βεύης», «καύση απορριμμάτων», «δραστηριότητες που θα εξαιρούνται από τη μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων», «όχι μόνο για το τι είναι δάσος, αλλά και το τι θέλουμε να είναι δάσος» κλπ.

Να υποθέσουμε ότι στην έννοια «ενσωμάτωση του περιβαλλοντικού κόστους», δεν περιλαμβάνεται και η ενσωμάτωση στην τιμή του ηλεκτρικού ρεύματος των τεράστιων ποσών που η ΔΕΗ θα καταβάλει από το 2013, για αγορά δικαιωμάτων ρύπανσης λόγω των εκπομπών των αερίων του θερμοκηπίου.

Ο Τομέας Πράσινων Πολιτικών και Οικολογίας της Δημοκρατικής Αριστεράς απαιτεί την επείγουσα θέσπιση πράσινων πολιτικών ως τον κατ’ εξοχήν δρόμο για διέξοδο από την οικονομική-και όχι μόνο- κρίση που μαστίζει τη χώρα, με βάση τις ενδεδειγμένες περιβαλλοντικά λύσεις –πάντα με αριστερό και προοδευτικό πρόσημο– που έχει καταθέσει κατά καιρούς στις προτάσεις του.

Η κοινωνία των πολιτών που ευαισθητοποιείται όλο και περισσότερο σε θέματα προστασίας του περιβάλλοντος και αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της εφαρμογής συγκεκριμένων πράσινων πολιτικών και όχι βέβαια μιας νεφελώδους, υπονομευμένης εξαρχής και αφερέγγυας «Πράσινης Ανάπτυξης», διαπιστώνει καθημερινά ότι η οικονομική κρίση οδηγεί ταυτόχρονα σε κοινωνική και περιβαλλοντική εξαθλίωση.

Και είναι βέβαιο ότι θα αντιταχθεί στο αντιπεριβαλλοντικό Μνημόνιο που φέρνει στην ατζέντα του ο νέος υπουργός ΠΕΚΑ.
Η χώρα δεν έχει ανάγκη για ένα συνεχιστή της οπτικής του Γιώργου Σουφλιά που θα «αξιοποιεί» το περιβάλλον, αλλά για πραγματικές πράσινες λύσεις, λύσεις που αποτελούν μονόδρομο για την ανασυγκρότηση της κατεστραμμένης ελληνικής οικονομίας.

Αριστερός καζαμίας α’ τριμήνου* 2011

Από το Μαρικάκι

ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΣ

Επιταχύνονται οι εξελίξεις στον ΣΥΡΙΖΑ ύστερα από το μετεκλογικό βάλτωμα των συζητήσεων για το παραπέρα, με κύρια ευθύνη του ΣΥΝ, πιστού στο μότο «no news, good news» και «ουδέν μονιμότερον του προσωρινού». Το Μέτωπο Ανατροπής και Αλληλεγγύης του χειροτονηθέντος στην Κερατέα περιφερειακού συμβούλου Αλέκου, βαριεστημένο εν πολλοίς από τους δονκιχωτισμούς της ηγεσίας του είπε να πάρει μια πρωτοβουλία ν’ ανάψουν τα αριστερά αίματα γιατί μόνο μπροστά στην προοπτική της ενδοαριστερής αναμπουμπούλας και διαφωνίας ανάβουν. Μπροστά σε κάτι ψιλόχοντρο μνημονιακές λαίλαπες παγώνουν και δε βγαίνει μιλιά. Πήρε λοιπόν την πρωτοβουλία και ζήτησε να συνεδριάσει επιτέλους η τελούσα υπό αναστολή Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ – παρά την ανατριχίλα του Αλέκου στην υποψία και μόνο ότι μπορεί έστω και στιγμιαία να αναβιώσει ο ΣΥΡΙΖΑ της Βαλτετσίου – προκειμένου να αποφασίσει τη διενέργεια της 4^ης Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης του ΣΥΡΙΖΑ. Ατζέντα της 4^ης Πανελλαδικής θα είναι

Α) «αυτοκριτική» στη μέχρι σήμερα πορεία του ΣΥΡΙΖΑ μετά την άνοδο του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία

Β) Οργανωτική ανασυγκρότηση και δημοκρατική εμβάθυνση του ΣΥΡΙΖΑ – ΣΥΡΙΖΑ των μελών

Γ) Επικαιροποίηση της κριτικής στις Συνθήκες του Μάαστριχτ, του Άμστερνταμ, της Νίκαιας και της Λισσαβώνας

Δ) Συζήτηση και σχεδιασμός εν όψει των επαπειλούμενων εκλογών

Ε) Α, και το Μνημόνιο και οι προοπτικές εξόδου στη βάση της ανάδειξης μιας αριστερής λύσης – Μνημόνιο και ΕΕ. Αυτό το υποθέμα μοιάζει ο πιο αδύναμος κρίκος της Συνδιάσκεψης, έχει πάρει από τώρα υποψηφιότητα για την 5^η Πανελλαδική.

Το ραντεβού των συνιστωσών ορίζεται για τα μέσα Μαρτίου με τον Λαφαζάνη να ωρύεται ότι δεν είναι ώρα για τέτοια, επίκεινται εκλογές, κ.λπ.

Στο μεταξύ το Μέτωπο ανακοινώνει ότι προχωρεί στη δική του οργανωτική συγκρότηση στις αρχές Φεβρουαρίου, με μία και μόνη υποψηφιότητα για την αρχηγία.

Στον ΣΥΝ  τα πράγματα δεν είναι καλά. Ο Τσίπρας τα έχει πάρει τελείως στο κρανίο με τον Λαφαζάνη βλέποντας την 58^η συνέντευξη του ηγέτη του Αριστερού Ρεύματος στον Τύπο να μιλά για «κατοχή», «έξοδο από το ευρώ»,«στάση πληρωμών». Στη σκέψη του Τσίπρα αυτές οι αναφορές προσποιούνται ότι είναι αριστερές, αλλά στην πραγματικότητα αθωώνουν την ντόπια αστική τάξη αφού μπορούν να πραγματοποιηθούν ανετότατα υπό την κυριαρχία της και προς όφελός της. Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη από την αλληλεγγύη των ευρωπαϊκών λαών εντός της ευρωζώνης στην προοπτική της επανίδρυσης. Μπορεί αυτή να καταρρέει πάνω μας και όλο αυτό να μοιάζει μαζοχιστικό αλλά, τι να κάνουμε δεν παύει να είναι κορυφαία έκφραση αλληλεγγύης στις εργατικές τάξεις των άλλων χωρών.

Την ώρα που ο Τσίπρας βρίσκεται στο πέλαγος των παραπάνω συλλογισμών, το βλέμμα του πέφτει πάνω στο πρωτοσέλιδο του Ριζοσπάστη όπου είναι χτυπημένη παρέμβαση της Αλέκας, κατά «διαχειριστικών λύσεων που υπονοούν ότι η έξοδος από το ευρώ θα σώσει το λαό». «Ορίστε, το λέει και η Αλέκα», σκέφτεται ο πρόεδρος του ΣΥΝ που τινάζεται από την καρέκλα όταν τον διαπερνά σαν ηλεκτρικό ρεύμα μια «ανίερη» ιδέα.

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ

Το μέτωπο Αλληλεγγύης και Ανατροπής εισέρχεται στην εβδομάδα των διαδικασιών συγκρότησής των οργάνων του και κατάρτισης της πολιτικής του διακήρυξης. Σε μια αναλαμπή πρωτοβουλίας και αφού τα ευρωσορόπια του ΣΥΝ του έχουν εκτινάξει το ζάχαρο, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης καταθέτει υποψηφιότητα για την ηγεσία του Μετώπου και ταυτόχρονα ανακοινώνει την αποχώρησή του μαζί με τους συντρόφους του Αριστερού Ρεύματος από τον Συνασπισμό. Με μια μαχητική, μαρξιστικών αναφορών ομιλία ενώπιον των μελών των συνιστωσών στο ημιάδειο κλειστό Ταε Κβο Ντο του Φαλήρου κερδίζει τους συντρόφους και κατατροπώνει τον Αλέκο, ο οποίος δεν εγκαταλείπει αλλά βολεύεται και με το δεύτερο ρόλο, μέχρι να διαμορφωθεί το έδαφος για συγκρότηση μικρότερης ομάδας μέσα στο Μέτωπο με τον ίδιο επικεφαλής.

Ο Τσίπρας φαίνεται στο μεταξύ ότι έχει περάσει στην αντεπίθεση. Δημοσίευμα στον Τύπο κάνει λόγο για μυστική συνάντηση του ίδιου με την Αλέκα σε φαστ φουντ έξω από τον Περισσό. Το ΚΚΕ ζητά από τους ψηφοφόρους του, να περιμένουν μερικές δεκαετίες ακόμη ώστε να έρθει σαν ώριμο φρούτο η έξοδος από το ευρώ, όταν οι συσχετισμοί υπέρ των κολασμένων θα έχουν συντελεστεί και θα είναι πρόσφορες οι συνθήκες για ασφαλή έξοδο με προοπτική τη λαϊκή εξουσία. Λίγες μέρες μετά, κάνει πάταγο παρέμβαση σε απεργοσπαστική έκδοση του (παρασκευο)Κυριακάτικου Βήματος που υπογράφεται από κοινού από την Αλέκα Παπαρήγα και τον Αλέξη Τσίπρα. Το κείμενο επιγράφεται «Όχι σε καπιταλιστικές συμμαχίες με Ρωσία και Κίνα. Ναι στη δοκιμασμένη πάλη απέναντι στα γνώριμα μονοπωλιακά συμφέροντα της ΕΕ».

Ο Δημήτρης Γόντικας αρθρογραφώντας στον Ριζοσπάστη, διορθώνει παλιότερη παρέμβασή του για το κίνημα, και από τους «κηδεμονευόμενους» από αστικά συμφέροντα αριστερούς παραλείπει τον κουτσουρεμένο πλέον ΣΥΝ.

 

ΜΑΡΤΙΟΣ

 

Ο Λαφαζάνης, που έχει πάρει τα πάνω του, ανοίγει βηματισμό για τη διεύρυνση του Μετώπου και συμμαχεί με κομμάτια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ και άλλους ανένταχτους, καθηγητάδες, αριστερούς οικονομολόγους, Σακοράφες που εμφορούνται από ύποπτο αριστερό πατριωτισμό, πάνω στη γραμμή της στάσης πληρωμών και εξόδου από το ευρώ για μια σοσιαλιστική προοπτική της χώρας. Μετριούνται, αλλά και πάλι είναι λίγοι.

Στις 25 Μαρτίου προκηρύσσονται εκλογές υπό το δίλημμα «καταργούνται οι μισθοί ή χρεοκοπία». Η προγραμματισμένη 4^η Πανελλαδική ματαιώνεται με οριακή πλειοψηφία στη Γρεμματεία του ΣΥΡΙΖΑ. Ο Τσίπρας προσπαθεί να πείσει την Αλέκα να κατέβουν μαζί και να του πάρουν τα σώβρακα του Λαφαζάνη. Αλλά η Αλέκα, παρόλο που έχει εκτεθεί, δεν πείθεται γιατί τα δημοσιεύματα στον Τύπο βοούν ότι ο Τσίπρας εξακολουθεί να το ‘χει δίπορτο και ποτέ δεν εγκατέλειψε την πρόθεση διεμβολισμού του ΠΑΣΟΚ δια της μεθόδου στιγματισμού διαφωνούντων πράσινων βουλευτών μέσω ανταλλαγής χειραψιών έμπλεων υπαινιγμών για προοπτική συνεργασίας με τον ΣΥΝ στις αντιμεθεπόμενες εκλογές.

Το λαφαζανικό πλέον Μέτωπο, αφού βλέπει ότι τα δικά του κουκιά δεν φτάνουν ορίζει αντιπροσωπεία που το κόβει για το σπίτι του Αντωνάκη, ο οποίος κάτω από το ζούληγμα της τρόικας μπας και βγάλει συναίνεση, έχει ψιλοπαραφρονήσει και το ρίχνει στο πιοτό. Μέσα στο μεθύσι του συχνά επιδίδεται σε σαιξπηρικού τύπου διλήμματα επικαιροποιημένα στην εκδοχή «μείγμα οικονομικής πολιτικής με το μνημόνιο ή χωρίς το μνημόνιο»;

Η αντιπροσωπεία των λαφαζάνηδων τον πετυχαίνει σε μια τέτοια ευάλωτη στιγμή και ύστερα από μερικά χαστούκια και συναισθηματικούς εκβιασμούς του τύπου «ρε μαλάκα, έτσι που το πας όχι Πολιτική Άνοιξη, ‘’Ελεύθερη Αττική’’ θα το καταντήσεις το μαγαζί», «κόψε τις ασυναρτησίες με τα μείγματα, καν’ τους ρε να σε φοβηθούνε λίγο», «κοιτάχτε, ορε, ένα ΄΄σύκο΄΄ καλαματιανό» τον πείθουν να προσχωρήσει στη «γνήσια αντιμνημονιακή γραμμή» και να συμπήξει μέτωπο μαζί τους για στάση πληρωμών και έξοδο από το ευρώ, σε μια προοδευτική προοπτική ανάταξης της οικονομίας εδώ και τώρα. Κι επειδή δεν είναι και κανά άτομο εμπιστοσύνης, ο Λαφαζάνης τον έχει από κοντά με συνεχή φροντιστήρια μαρξιστικής θεωρίας καταβάλλοντας τεράστιες προσπάθειες να του ανοίξει τους ορίζοντες. Ο Αντωνάκης γαρ δεν είχε πρωτογενή επαφή με το Κεφάλαιο αλλά μόνο μέσα από τις εντυπώσεις που του είχε μεταφέρει κάποτε ο Καραμανλής ο νεότερος συγκλονισμένος με την «ευαισθησία» του Καρόλου για την «εξαθλίωση» των εργατών της εποχής του. Οι προσπάθειες συναντούν εμπόδια καθώς ο Αντωνάκης είναι αλλεργικός στο σοσιαλιστικό λούστρο και αρχίζουν οι ενδομετωπικές φωνές για εγκατάλειψη του εγχειρήματος.

Πάντως, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τη διάψευση της θεωρίας υπόγειας συνεργασίας ΚΚΕ – ΝΔ, ο Πάγκαλος κηρύσσει την αφωνία του καθόλη τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου…

* Καθότι, οι εξελίξεις καταιγιστικές και πολυσύνθετες πέραν του τριμήνου, ορατότης μηδέν…

Ξεφτίλα, σου λέω!

Διορίστηκε τη δεκαετία του ’80 κάπου στον δημόσιο τομέα, λόγω των γνωριμιών του με την Τοπική του κόμματος στην ιδιαιτέρα του πατρίδα. Ως αντάλλαγμα, όλο το σόι – μετρούσε καμιά 30ριά ψήφους – τους έδωσε μονοκούκι υπέρ του σοσιαλισμού… Στον τόπο υπήρχε εισέτι και εξέχον στέλεχος της νεοπαγούς κυβέρνησης, που πήρε το παιδί υπό την προστασία του… ως φέρελπι νεανία, ο οποίος είχε πολλά να προσφέρει στο όνομα του σοσιαλιστικού μετασχηματισμού της χώρας.

Σήμερα, τρεις συναπτές δεκαετίες μετά, υπό το ασφυκτικό καθεστώς του ΔΝΤ, ούτε κι αυτός θυμάται πού ακριβώς προσέφερε τις πολύτιμες όσο και σπάνιες υπηρεσίες του στο Έθνος και στο Κόμμα, μια και δεν τον έβλεπε συχνά η υπηρεσία, λόγω των ανειλημμένων συνδικαλιστικών υποχρεώσεων!

Κατόπιν, αφού εξασφαλίστηκε ο επιούσιος – ήταν γνωστό από τότε ότι ο πιο βολικός εργοδότης ήταν ο ευρύτερος δημόσιος φορέας – ο νεανίας που στο μεταξύ ανδρωνόταν με όλα τα ευεργετήματα που παρέχει μια σοσιαλιστική κοινωνία στους νεαρούς βλαστούς της πατρίδας, φρόντισε για ένα συμπλήρωμα στο (σοσιαλιστικό) εισόδημα και μπήκε σύμβουλος σε δυο τρεις επιτροπές, συν κάτι υπερωρίες, συν κάτι έξτρα και τυχερά, το μεροκάματο έβγαινε (πάντα με τη βοήθεια του ελεήμονος Θεού που ενίοτε βοηθά και τον σοσιαλισμό). Στο μεταξύ, νοικοκυρεύτηκε, βρήκε ένα καλό κορίτσι, από… σπίτι, και με δυο μεγάλα σπίτια έξτρα δικά της: «Ένα για να μένουμε κι ένα για να συμπληρώνουμε το εισόδημα. Έχει κι ένα εξοχικό στο χωριό… Κι εγώ το πατρικό στο νησί. Διορίστηκε κι η γυναίκα, σε κάποια ΔΕΚΟ (να ’ναι καλά ο υπουργός που βοήθησε)».Στο μεταξύ, ο παράγων είχε εξελιχθεί σε υπουργάρα, «όχι τόσο για τον μισθό – που δόξα Σοι ο Θεός είναι καλός –, αλλά περισσότερο για να βγάλει μια σύνταξη και για την ασφάλεια… Κατόπιν, σειρά πήραν τα παιδιά, που κι αυτά μπήκαν στον δρόμο τους – ίσα που προλάβαμε (γιατί οι κυβερνήσεις άλλαζαν και εκτός αυτού οι εκσυγχρονιστές που ήρθαν δεν ήταν και πολύ σόι…). Τα παιδιά τελείωσαν τις σπουδές, την κόρη τη διορίσαμε στο υπουργείο, τον γιο στον ΟΤΕ. Να πορευόμαστε, βρε αδελφέ… υγεία να υπάρχει… και όλα τ’ άλλα είναι… ένα τίποτα!

…Η γυναίκα βγήκε στη σύνταξη με κείνο τον νόμο, εδώ και χρόνια, κι εγώ στα πενήντα… ξέρεις… τα παράτησα. Τι τα θες τώρα τα τρεξίματα, καλά είναι.

Βγήκαν στο μεταξύ απ’ τη δουλειά… και μερικά διαμερίσματα για τα παιδιά και για μας, για τα γεράματα. Έχω βρει και μια δουλειά – ας είναι καλά η θητεία στο κόμμα – να συμπληρώνω τη σύνταξη…

Και να που… αξιωθήκαμε – τρομάρα μας – σ’ αυτά τα χάλια να εκχωρεί σοσιαλιστική κυβέρνηση τα δικαιώματα των εργαζομένων στην τρόικα. Γι’ αυτά αγωνιστήκαμε εμείς;… Όχι, ρωτάω δηλαδή, ποιος το περίμενε… οι αγώνες και οι θυσίες μας να καταλήξουν… στην επιτήρηση; Να τηλεφωνείς στο κόμμα και να μη σε ξέρει κανένας; Εσύ, δηλαδή, να ’χεις δώσει τη ζωή σου και να μη σου βγαίνει στο τηλέφωνο ούτε βουλευτής για κανένα ρουσφέτι; Στον αέρα, σου λέω, πήγαν όλα! Πώς το κατάντησαν έτσι το ΠΑΣΟΚ; Πού είναι εκείνες οι στελεχάρες που είχαν υπόσταση κι αρχί…! Όλους τους ξεπάστρεψαν; Ποιους, ρε, αυτούς που έφτιαξαν το ΠΑΣΟΚ με το αίμα τους; Ποιους διαγράφεις, ρε Γιωργάκη; Την ιστορία δεν μπορείς να τη διαγράψεις, ρε!

Να μου το θυμάσαι, θα φύγουν νύχτα… με τα μέτρα που παίρνουν. Θα φάνε χοντρό φτύσιμο! Ρε, αυτοί είναι προδότες. Ποιος από το παλιό ΠΑΣΟΚ θα υπέγραφε το μνημόνιο; Πού είναι οι παλιοί ΠΑΣΟΚτζήδες, οι γάτες, να κάνουν κάνα χοντρό νταλαβέρι… να τη σκαπουλάρουμε;… Αυτοί εδώ πάνε να μας κόψουν τις συντάξεις… Τόσα χρόνια στο κόμμα και να σου πετσοκόβουν τη σύνταξη και το δώρο… Νύχτα θα φύγουν, να μου το θυμάσαι!

Είναι ΠΑΣΟΚ, ρε, αυτό που κόβει τα λεφτά του κοσμάκη; Ξεφτίλα! Νεοφιλελεύθεροι του κερατά, αμερικανάκια είναι αυτοί του Γιωργάκη! Να το ξέρεις! Ποιος τους ξέρει, ρε, αυτούς; Αυτοί μιλάν αμερικάνικα, δεν είναι πατριώτες!.. Τι δουλειά έχουν, ρε, αυτοί με το… Κίνημα;…

Ξεφτίλα, σου λέω!

Φασίστας γίνεσαι, δεν γεννιέσαι…

Του Θέμη Δημητρακόπουλου*

Η -απρόσμενη(;)- εκλογική καταγραφή της φασιστικής, νεοναζιστικής ακροδεξιάς στις δημοτικές εκλογές της Κυριακής 7 Νοεμβρίου με ένα άκρως ανησυχητικό 5,3% και την εκλογή του γνωστού νεοναζί Ν. Μιχαλολιάκου στο Δημοτικό Συμβούλιο του πρώτου δήμου της χώρας, με διψήφια μάλιστα ποσοστά στο προβληματικό, από κάθε άποψη, κέντρο της Αθήνας, δεν χτυπάει απλώς το καμπανάκι: σημαίνει συναγερμό για μια ανίκανη, αδιάφορη και ουσιαστικά ηττημένη κρατική μηχανή, ανάβει κόκκινο φως για μια παραδομένη, αμήχανη, αφυδατωμένη από κάθε αλληλεγγύη και συνοχή κοινωνία – μια κοινωνία δίχως πρόσωπο και δίχως πολιτικό, και συνεπώς ανθρώπινο, έρμα.
Η ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ

Η δημοκρατία του δημοσκόπου

ΞΕΝΟΦΩΝ Α. ΜΠΡΟΥΝΤΖΑΚΗΣ

Πάνω από τρεις δεκαετίες – στην ουσία στο μεγαλύτερο διάστημα της μεταπολίτευσης – τη δημοκρατία τη σφυγμομετρεί ο δημοσκόπος· πιο απλά, οι εταιρείες δημοσκοπήσεων, που ενεργούν για λογαριασμό των εκάστοτε πελατών τους, οι οποίοι κρίνουν πότε είναι καιρός να δοθεί το… μήνυμα. Μεγάλες και μικρές εφημερίδες, κανάλια, διάσημοι δημοσιογράφοι, όλοι παραγγέλνουν – πάντα στο όνομα της δημοκρατίας και για το καλό του τόπου – τα πασίγνωστα γκάλοπ που βασίζονται σε… επιστημονικά πάντα δεδομένα. Σε αυτό το παιχνίδι έχει παραδοθεί η πολιτική μας ζωή μαζί με τους πολιτικούς εκπροσώπους της χώρας. Απίθανες και συνεχείς μετρήσεις… της δημοκρατίας και των ψυχολογικών μεταπτώσεων του εκλογικού σώματος έχουν καταστήσει το πολιτικό μας σύστημα ασθενή και τον πολιτικό βίο αβίωτο.

Το «εργαλείο» αυτό τείνει να ελέγχει πλέον το πολιτικό παιχνίδι λειτουργώντας σαν ένα ιδιότυπο σύστημα παρακολούθησης, που στην ουσία είναι δυνατόν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να δυναμιτίσει και την πιο σαφή και ξεκάθαρη λαϊκή εντολή.

Τι κι αν μια κυβέρνηση έχει εκλεγεί «αέρα» για να κυβερνήσει στην τετραετία της; Όταν ο εκάστοτε αναλυτής ή το σύστημα γενικά, αποφασίσει μέτρηση, η δημοκρατία εξαρτάται από τις πάντα «επιστημονικές» ερωτήσεις – απαντήσεις (;) της δημοσκόπησης. Έτσι, στη ζωή μας μπήκε αδιαμαρτύρητα ο «καταλληλότερος» (που πάντα στο τέλος μονίμως ηττάται παταγωδώς, αν και… καταλληλότερος) σαν μια ερώτηση – παγίδα: βρείτε μας τον καταλληλότερο για να σας πούμε ποιος θα χάσει σίγουρα τις εκλογές.

Κατά καιρούς έχουμε γίνει μάρτυρες κραυγαλέων αποτυχιών των προβλέψεων· κι όμως, όλοι όσοι αποτυγχάνουν, ξαναεμφανίζονται στις μικρές οθόνες σαν οι απόλυτοι ερμηνευτές της λαϊκής ψήφου. Λένε δηλαδή στον ψηφοφόρο γιατί ψήφισε αυτό το κόμμα και όχι το άλλο και γιατί προτίμησε αυτόν ή τον άλλον υποψήφιο. Αποτέλεσμα αυτών των συνεχών δημοσκοπήσεων είναι κατά πρώτον να πλουτίζουν οι δημοσκοπικές εταιρείες και οι δημοσκόποι και κατά δεύτερον να παίρνουν μερικά φύλλα οι εφημερίδες και κάποια ψίχουλα τηλεθέασης τα κανάλια και οι σταρ γκαλοποδημοσιογράφοι, να γίνεται τζίρος διαφημιστικός κ.τ.λ.

Ποιοι χάνουν; Πρώτον, οι πολίτες, οι οποίοι δεν χρειάζονται μεσάζοντα για να τους ερμηνεύει… Δεύτερον, η δημοκρατία, γιατί αποπροσανατολίζεται από μια σειρά προβοκατόρικων ερωτήσεων. Τρίτον, το πολιτικό σύστημα, το οποίο με τα όποια προβλήματά του πρέπει να ανακόψει την πορεία του και να αντιμετωπίσει τα θέματα που δημιουργεί η γκαλοπική «παρέμβαση στην κοινωνία» έτσι όπως τη σερβίρει η εταιρεία δημοσκοπήσεων, που κόπτεται για δημοκρατία και διάλογο.

Το δράμα της Ρηγίλλης

Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα. Έτσι περίπου αισθάνονται στη Ν.Δ., αφού η επιλογή της μετωπικής αντιπαράθεσης που έχουν επιλέξει ο Αντώνης Σαμαράς και οι συνεργάτες του ενδέχεται να τρακάρει… μετωπικά με το δίλημμα της συγκυβέρνησης στην περίπτωση που ο Γιώργος Παπανδρέου κάνει τις απειλές πράξη και προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές.

Μπορεί σήμερα να είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ο πρωθυπουργός – στην περίπτωση αποδοκιμασίας του κόμματός του στις περιφερειακές και νομαρχιακές εκλογές – θα προχωρήσει σε εθνικές εκλογές, όμως στη Ν.Δ. δεν ξεχνούν την τελευταία εκλογική αναμέτρηση. Δεν μπορούν να ξεπεράσουν ότι εντελώς αιφνιδιαστικά ο Κώστας Καραμανλής, δύο μόνο χρόνια ύστερα από την πολύ δύσκολη εκλογική αναμέτρηση του 2007, προκήρυξε εκλογές ξέροντας ότι… θα χάσει.

«Γιατί να μην το κάνει και ο Γιώργος Παπανδρέου;» αναρωτιούνται μεγαλοφώνως στελέχη της Ν.Δ. «Εάν δει ότι τα πράγματα γι’ αυτόν και το κόμμα του πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και ο ίδιος είναι αναγκασμένος να πάρει κι αλλά επώδυνα μέτρα, γιατί να μην προσφύγει στις κάλπες ζητώντας στην πραγματικότητα συγκυβέρνηση; Έτσι θα μπορούσε να αποφύγει και το βαρύ πολιτικό κόστος που θα είχε το επόμενο πακέτο μέτρων, δεδομένου ότι με κάθε τρόπο προσπαθούν να μας πείσουν πως δεν θα υπάρξουν άλλα μέτρα».

Το σενάριο της συγκυβέρνησης μοιάζει με εφιάλτη στη Ν.Δ. Οι περισσότεροι συνεργάτες τού προέδρου δεν θέλουν ούτε να το συζητούν. Οι λόγοι πολλοί και προφανείς.

Στην περίπτωση που ο Παπανδρέου προχωρήσει σε μία εκλογική αναμέτρηση, η οποία – το πιθανότερο – δεν θα του δώσει αυτοδυναμία, τα πράγματα θα είναι δύσκολα για τη Ν.Δ.

◆  Θα συγκυβερνήσει με το ΠΑΣΟΚ υιοθετώντας τη λογική του μνημονίου;

◆  Ή θα αφήσει τη χώρα στην ακυβερνησία – είτε, ενδεχομένως, στα χέρια μιας αποδυναμωμένης διακυβέρνησης;

Το ένα στοιχείο που περιπλέκει πάρα πολύ τα πράγματα και δυσκολεύει μια εκ των προτέρων απάντηση είναι ότι κανείς δεν ξέρει εάν στις επόμενες εκλογές θα βρεθούν στη Βουλή η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Φώτης Κουβέλης με τα νέα κόμματά τους.

Το δεύτερο στοιχείο, το οποίο κυρίως φοβούνται οι συνεργάτες του Σαμαρά, είναι το πώς θα προσλάβει και θα ερμηνεύσει η κοινωνία μια τυχόν αρνητική στάση της Ν.Δ. στο ενδεχόμενο της συγκυβέρνησης. Στην περίπτωση αυτή, το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης θα δεχθεί σφοδρή επίθεση από το ΠΑΣΟΚ με το επιχείρημα ότι ξέρει να κάνει μόνο κριτική και δεν θέλει να αναλάβει την ευθύνη για να βγει η χώρα από το αδιέξοδο.

Στην περίπτωση, από την άλλη, που δεχθεί τη συγκυβέρνηση, η Ν.Δ. ίσως αντιμετωπίσει την κοινωνική κατακραυγή, αφού θα τρέξει να συνυπογράψει τα μέτρα του μνημονίου που έχουν αποτέλεσμα την οικονομική κατάρρευση της χώρας και των πολιτών.

Πρόταση μομφής

Εξαιτίας όλων των παραπάνω, ο Σαμαράς έχει αποφασίσει να τηρήσει μία μεσοβέζικη στάση. Κατά μέτωπο επίθεση στο ΠΑΣΟΚ, αλλά όχι τέτοια που να δημιουργήσει πολύ σύντομα σοβαρό θέμα στην κυβέρνηση. Ενώ μάλιστα έχει σχεδόν αποφασιστεί να κάνει πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης μετά τις περιφερειακές και δημοτικές εκλογές, το κόμμα του Σαμαρά δεν πρόκειται να ζητήσει εκλογές. Η πρόταση θα γίνει με το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση διατηρεί τη χώρα στο αδιέξοδο.

Οι συνεργάτες του προέδρου της Ν.Δ. ξορκίζουν το ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών λέγοντας ότι «ο Γ. Παπανδρέου διαθέτει ισχυρή πλειοψηφία και μία τέτοια κίνηση θα δημιουργούσε αστάθεια στον τόπο».

Μάλιστα σημείωναν ότι κάτι τέτοιο θα δυσκολέψει τον πρωθυπουργό στο να προχωρήσει σε πρόωρες εκλογές, αφού θα έχει την επιβεβαίωση της λαϊκής εντολής μέσω του Κοινοβουλίου.

Φραστικές επιθέσεις

Μέχρι τότε, εκ του ασφαλούς, ο Σαμαράς θα εξαπολύει καθημερινά φραστικές επιθέσεις προς τον πρωθυπουργό αναδεικνύοντας ιδιαίτερα το κομμάτι που θέλει την τρόικα να πιέζει την κυβέρνηση για επιπρόσθετα μέτρα μετά τις περιφερειακές εκλογές. Εάν μάλιστα στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές καταγραφεί και μία έντονη αντίδραση των πολιτών με την καταψήφιση πολλών υποψηφίων του κυβερνώντος κόμματος, τότε θα περάσει στην κατά μέτωπο επίθεση κάνοντας την αρχή με την πρόταση μομφής.

Διστακτικός

Όμως, πέρα από το δίλημμα που έχει να αντιμετωπίσει ο Σαμαράς στην περίπτωση της συγκυβέρνησης, τι άλλο τον κάνει διστακτικό στο να βρεθεί σε μια πρόωρη εκλογική αναμέτρηση; Αρκετά στελέχη της Ν.Δ. επισημαίνουν πως, παρότι ο πρόεδρος της Ν.Δ. εξελέγη με μεγάλη πλειοψηφία από τη βάση, δεν έχει καταφέρει ακόμη να ελέγξει το κόμμα του σε όλα τα επίπεδα. Ακόμη υποστηρίζουν ότι δεν έχει βρει τον βηματισμό του, αλλά και το στυλ του προκειμένου να αποτελέσει το αντίπαλο δέος του Γιώργου Παπανδρέου. Μάλιστα κάποιοι από αυτούς υποστηρίζουν ότι κατά τη διαδικασία της πρότασης μομφής θα ήταν η κατάλληλη ευκαιρία να αντιμετωπίσει πρόσωπο με πρόσωπο τον πρωθυπουργό.

Σενάρια πρόωρων εκλογών μελετούν τα κόμματα λίγο πριν από τις αυτοδιοικητικές κάλπες

Στην τελική ευθεία των αυτοδιοικητικών εκλογών μπαίνουν από σήμερα, Κυριακή, τα κόμματα, με τους μηχανισμούς στην Ιπποκράτους και τη Ρηγίλλης να μελετούν τα σενάρια πρόωρης προσφυγής στις εθνικές κάλπες. Από τις αναλύσεις προκύπτουν δύσκολα υλοποιήσιμα σενάρια για τα ελληνικά δεδομένα.

Οι εκλογικοί μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ έχουν πλέον επιβεβαιωμένες ενδείξεις ότι η ψήφος των Ελλήνων για την ανάδειξη περιφερειαρχών και δημάρχων θα περιέχει έντονα χαρακτηριστικά διαμαρτυρίας, η οποία εκτιμάται ότι θα εκφραστεί κυρίως εναντίον των υποψηφίων του κυβερνώντος κόμματος, χωρίς ωστόσο να αποφύγουν την αποδοκιμασία και υποψήφιοι των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Το ερώτημα που δεν έχει ακόμη απαντηθεί και πιθανότατα θα απαντηθεί το βράδυ της επόμενης Κυριακής από τον ίδιο τον κ. Γ.Παπανδρέου, θα είναι αν ο ίδιος θα επιμείνει στη σκέψη του για πρόωρες εκλογές ή θα εγκαταλείψει αυτό το ενδεχόμενο, ακόμη και σε περίπτωση κατά την οποία τα αποτελέσματα των εκλογών για το ΠΑΣΟΚ υπολείπονται των προσδοκιών του.

Τα σενάρια της πρόωρης κάλπης

Τα επιτελεία των κομμάτων έχουν ξεσκονίσει τον νέο εκλογικό νόμο, με τον οποίο θα διεξαχθούν τυχόν πρόωρες εκλογές, και έχουν αναλύσει όλα τα σενάρια που προκύπτουν από αυτόν στην περίπτωση που ο κ. Γ. Παπανδρέου αποφασίσει να πάει σε κάλπες.

Το Βήμα της Κυριακής, με τη βοήθεια ειδικών αναλυτών, έκανε το ίδιο, καταγράφοντας τέσσερα σενάρια και τρεις εκδοχές: την εκλογή κυβέρνησης με οριακή αυτοδυναμία, τον σχηματισμό του μεγάλου συνασπισμού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ και τον μικρό συνασπισμό ο οποίος θα προκύψει από τη συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με κάποια από τα μικρότερα κόμματα που θα καταφέρουν να υπερβούν το πλαφόν του 3%.

Η εκδοχή του «μικρού συνασπισμού»
Για να υλοποιηθεί προϋποθέτει να διατηρήσουν τα δύο μεγάλα κόμματα τις δυνάμεις τους αλλά και τη μεγάλη διαφορά μεταξύ τους, πάνω από 8 μονάδες. Επίσης, να μπουν στη Βουλή όλα τα υπάρχοντα κόμματα και όλα τα καινούργια. Η πρόγνωση για Βουλή οκτώ κομμάτων διευκολύνει τις συμμαχικές κυβερνήσεις. Στο σενάριο αυτό το ΠΑΣΟΚ αναδεικνύεται πρώτο κόμμα με ποσοστό 40,24% αλλά καταλαμβάνει μόνο 146 έδρες. Η ΝΔ θα φτάσει στο 31,78% με 48 έδρες. Η πτώση των δύο μεγάλων κομμάτων στο σενάριο αυτό είναι μικρή και με την κατανομή των εδρών στα μικρά κόμματα δημιουργείται μια δεξαμενή βουλευτών από την οποία το ΠαΣοΚ μπορεί άνετα να συμπληρώσει τις έδρες που του λείπουν.

Η περίπτωση της «αυτοδυναμίας»
Στο δεύτερο σενάριο το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ παρουσιάζουν σχετική πτώση στα ποσοστά τους αλλά διατηρείται ακόμη η μεγάλη διαφορά μεταξύ τους. Στην περίπτωση αυτή επιτυγχάνεται οριακή αυτοδυναμία με ποσοστό 39,32% και 151 έδρες για το πρώτο κόμμα. Στη Βουλή μπαίνουν μόνο τα κόμματα που υπάρχουν και σήμερα συν οι Οικολόγοι-Πράσινοι. Σε αυτή την εκδοχή η κυβέρνηση κινείται επί ξυρού ακμής καθώς διαθέτει οριακή αυτοδυναμία και ένα δύσκολο πρόγραμμα να εφαρμόσει ως το καλοκαίρι του 2011.

Η λύση του «μεγάλου συνασπισμού»
Σε αυτή την περίπτωση λαμβάνεται υπόψη η φθορά της κυβέρνησης από την εφαρμογή του μνημονίου αλλά και της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η οποία δεν καταφέρνει να καρπωθεί τη δυσαρέσκεια του κόσμου. Τα δύο μεγάλα κόμματα παρουσιάζουν μεγάλη πτώση στα ποσοστά τους, εξακολουθεί όμως να διατηρείται η διαφορά ασφαλείας μεταξύ τους και μπαίνουν άνετα στη Βουλή και τα οκτώ μικρότερα κόμματα. Η κυβέρνηση συνεργασίας είναι η μόνη λύση καθώς κανένα κόμμα δεν επιτυγχάνει αυτοδυναμία. Το ΠΑΣΟΚ μπορεί ακόμη να ρίξει γέφυρες στα μικρότερα κόμματα, τα «συνοικέσια» όμως δυσκολεύουν καθώς το πρώτο κόμμα έχει απολέσει σημαντικό κομμάτι της δύναμής του. Στον ορίζοντα προβάλλει ισχυρό το ενδεχόμενο του συνασπισμού ΠΑΣΟΚ και ΝΔ για τον σχηματισμό κυβέρνησης.

Το σενάριο «χάους και ακυβερνησίας»
Το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑΟΣ, δηλαδή τα δύο κόμματα που επικύρωσαν με την ψήφο τους στη Βουλή το μνημόνιο, εισπράττουν τη δυσαρέσκεια του εκλογικού σώματος και καταποντίζονται. Η ΝΔ καταφέρνει να αυξήσει λίγο τα ποσοστά της και μπαίνουν στη Βουλή όλα τα μικρότερα κόμματα, πλην αυτού της κυρίας Μπακογιάννη, το οποίο επίσης εισπράττει το αντιμνημονιακό κλίμα. Στην περίπτωση αυτή κατεδαφίζεται το κομματικό σύστημα όπως το γνωρίζαμε ως σήμερα. Ο σχηματισμός κυβέρνησης προβάλλει αδύνατος, εκτός και αν αποφασιστεί μια κυβέρνηση συνεργασίας των δύο μεγάλων κομμάτων (ΠΑΣΟΚ και ΝΔ) ή μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας. Εναλλακτική λύση, να προκηρυχθούν ξανά εκλογές.

ΕΝ ΧΡΙΣΤΩ ΤΙΜΑΛΦΗ

Συντάκτης: Κώστας Βαξεβάνης

Λένε ότι πολιτική είναι η τέχνη του  εφικτού. Μερικές φορές, είναι η τέχνη του οίκτου. Να ασκείς εξουσία χωρίς οίκτο, αλλά να απαιτείς οίκτο όταν πετιέσαι στο περιθώριό της.

Δεν ξέρω αν ο κύριος Αγγέλου ανήκει σε αυτή την κατηγορία. Αναρωτιέμαι ποιός πολιτικός δεν ανήκει.

Θυμάμαι όμως τις ημέρες της κατάθεσής μου στην εξεταστική της Βουλής για το Βατοπέδι, έναν βουλευτή της ΝΔ, που με πλησίασε και μου είπε πως απέναντι στον κύριο Αγγέλου έπρεπε να δείξω “συμπόνοια και οίκτο”.

Το επιχείρημά του ήταν πως η εμπλοκή του Αγγέλου στο Βατοπέδι, προέκυψε όταν οι Βατοπεδινοί εκμεταλλεύτηκαν ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας του και του υποσχέθηκαν ίαση δια της Αγίας Ζώνης. Η πίστη είναι ισχυρό πράγμα.

Και αυτή στη ζωή, στη ζωή σου, ακόμη ισχυρότερο. Με αυτή την έννοια, μπορεί κάποιος να βρει χίλια ελαφρυντικά για τον πρώην σύμβουλο του πρώην πρωθυπουργού αν όλα αυτά ισχύουν. Εγώ πάλι δυσκολεύομαι.

http://www.koutipandoras.gr/ArticleDetail.aspx?nodeSerial=001002005&nodeId=15&articleId=4033

 

 

 

O Ψαριανός σε..»ντέρμπι» με τον Άδωνι με διαιτητή τον… Θεοδωράκη

Δυο Κυριακές πριν τις εκλογές ο Σταύρος Θεοδωράκης, στην εκπομπή που θα μεταδοθεί την Κυριακή 24 Οκτωβρίου στις 24:00 στο MEGA συνομιλεί με τους «αντίθετους».

O Γρηγόρης Ψαριανός (υποψήφιος Περιφερειάρχης της Δημοκρατικής Αριστεράς) αντιμετωπίζει τον Άδωνι Γεωργιάδη (υποψήφιο Περιφερειάρχη του ΛΑΟΣ) και η 18χρονη φοιτήτρια Εμμανουέλα Ιγνατίου (από τον συνδυασμό του Β.Κικίλια) στέκεται απέναντι στη συγγραφέα Ρέα Γαλανάκη (υποψήφια με τον Γ. Καμίνη).

Ο Σταύρος  Θεοδωράκης με το χρονόμετρο στο χέρι, αναζητά ακριβείς απαντήσεις στα σημαντικά προβλήματα του λεκανοπεδίου (ΧΥΤΑ, Ελληνικό, τζαμί, ναρκωτικά, συγκεντρώσεις, μετανάστες).

Οι 4 υποψήφιοι  απαντούν και σε ένα κουίζ αθηναϊκής γνώσης, με ερωτήματα όπως «Τι ώρα κλείνει το μετρό;», «Πού είναι τα Ταμπούρια;», «Ποιοι είναι οι atenistas», «Τι είναι τα ληξιπρόθεσμα δάνεια;» και «Πού μεταφέρθηκαν οι λεπροί της Σπιναλόγκας;».

«Πρωταγωνιστές» με τον Σταύρο Θεοδωράκη, την Κυριακή 24 Οκτωβρίου 2010 στις 24:00 στο MEGA